96/2/25
11:15 ص
وقوع طبیعی بیماری مارک در بلدرچین اولین بار توسط وایت در اسل 1963 گزارش گردید. گزارشهای بعدی نشان داد که بلدرچینها وقتی در تماس نزدیک با پرندگان تفریحی و شکاری پرورش داده می شوند به بیماری حساس بوده و به طور تجربی نیز به MDV آلوده می شوند .
با وجود آنکه بیماری مارک معمولا در جوجه های جوان اتفاق می افتد اما در بلدرچین این بیماری در پرندگان نسبتا مسن گزارش شده است. پرنده معمولا نشانه های بالینی بیماری را بعد از بلوغ جنسی نشان می دهد. در عفونتهای طبیعی، بلدرچینها ممکن است به طور ناگهانی تلف شوند و یا نشانه های بالینی ای از قبیل کز کردگی و بی اشتهائی را نشان دهند. معمول ترین یافته ماکروسکوپی بزرگ شدگی کبد به همراه نقاط کوچک پراکنده به رنگ زرد بر روی آن وطحال بزرگ شده (گاهی اوقات تا 8 برابر اندازه طبیعی) می باشد .
روده ها اغلب ضخیم شده و گاهی در سایر ارگانها نیز تومور دیده می شود. ضایعات هیستوپاتولوژیک غالبا در کبد، طحال و اعصاب محیطی مشاهده می گردد. این ضایعات با مشاهده حضور سلولهای لنفوئیدی همراه با پلاسمای پراکنده در بافت مشخص می گردند. همچنین اشکال میتوزی به ندرت دیده می شود .
در آلودگی تجربی 18 خانواده از بلدرچینها با سویه CR64 ویروس حاد مارک، تنها 3 خانواده به بیماری مارک مبتلا شده، ضایعات ماکرو و میکروسکوپیک مارک را 68 روز پس از آلوده سازی یعنی در سن 75 روزگی نشان دادند. ضایعات عموما در کبد و طحال، کلیه و روده کوچک دیده شد و با حضور سلولهای لنفوئیدی نامتجانس و گاهی اوقات پلاسماسلها، مشخص می گردید .
تشخیص فرضی بیماری را میتوان با آزمایشهای AGID ، IFT و یا VN بر روی یک جفت سرم جمع آوری شده با یک هفته فاصله از پرنده ای که به طور بالینی بیمار است، انجام داد .
عفونت ناشی از MDV را می توان با مشاهده CPE در کشت های سلول کلیه جنین جوجه تلقیح شده با مایع رویی سوسپانسیون هموژنیزه تهیه شده از بافتهای آلوده به طور قطعی تشخیص داد. عامل MD ، CPE با خصوصیات ویروس هرپس ایجاد می کند . اگر کشت سلولی تک لایه ای به روش گیمسا و یا هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شود می توان پلی کاریوسیت های حاوی چند هسته را همراه با گنجیدگی های داخل سیتوپلاسمی مشاهده کرد .
همچنین میتوان ویروس را به وسیله میکروسکوپ الکترونی با رنگ آمیزی منفی تهیه شده از سلول تک لایه ای تجزیه شده با آب مقطر به تصویر درآورد .
بیماری مارک باید از سایر بیماریهای تومور زا مانند لکوز و رتیکولواندوتیلوز تشخیص تفریقی داده شود. اگر روده توسط عفونت MDV درگیر شود ممکن است با کلی گرانولوما اشتباه گردد .
در یک بیماری لنفوپرولیفراتیو که به طور طبیعی در 3 گله بلدرچین ژاپنی در مکزیک روی داد ضایعات توموری عموما در کبد و طحال مشاهده گردید. در بررسی هیستوپاتولوژی یک ضایعه لنفوپرولیفراتیو چند شکلی همراه با نفوذ سلولهای بزرگ تیره رنگ لنفوسیت های با اندازه های مختلف و یاخته های شبه رتیکولوم دیده شده ولی هرپس ویروس عامل بیماری مارک از این بلدرچین ها جدا نشد. در سرم های تحت بررسی نیز آنتی بادی علیه MDV یافت نشد. در سرم تعداد معدودی ازاین بلدرچینها آنتی بادی علیه ویروس عامل رتیکولواندوتیلوز و ویروس تحت گروه A لکوز پرندگان وجود داشت .
96/2/24
11:2 ص
امل بیماری سیاه سر انگل تک یاخته هیستومونیازیس است. این بیماری عفونی بوده و تلفات بالایی دارد. بعد از ورود پروتوزآ به داخل بدن در کبد جای گرفته ودر آنجا بافت مردگی می کند و باعث آسیب به بافت می شود .
در پی آلودگی بیشترین مرگ ومیر در 12-10 روز اتفاق می افتد.بلدرچین های 12-3 هفته ای مستعد ترین گروه نسبت به این بیماری هستند اما عفونت در بالغ ها اتفاق می افتد .
ارگانیسم سیاه سر از میان مواد مدفوعی پرندگان آلوده و تخم کرم های روده ای منتقل می شود .
ارگانیسم های آزاد خارج از بدن میزبان مدت زیادی زنده نمی توانند بمانند اما آنهایی که در تخم کرم ها هستند ممکن است ماه ها یا سالها باقی بمانند .
نشانه های بیماری
نشانه های بیماری شامل ضعف-پرهای ژولیده و پژمردگی-افتادگی بال ها-کاهش اشتها می باشد .
به علاوه ممکن است همراه این علایم افزایش تشنگی و قطرات زرد مدفوعی باشد .
اقدامات پیشگیری کننده شامل پرورش پرنده های جوان در سیم توری یا زمین خشک و کنترل کرم های روده ای است .
پرورش یک گونه –کاهش حشرات وجمعیت کرم خاکی از دیگر روش های پیشگیری است
96/2/23
12:55 ع
کرم هایی هستند که از طریق ورود به داخل چینه دان باعث بروز مشکلات در بلدرچین می شوند به نام کرم های چینه دان یا کرم های لوله ای شناخته می شوند .
این کرم ها در حالنت معمول با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند اما اگر چینه دان از بدن پرنده مبیتلا جدا و شکاف داده شود می توان کرم های نخ مانند کوچکی را در داخل بافت آن مشاهده نمود .
این کرم ها به مرور زمان روی همدیگر تجمع پیدا کرده و باعث بروز تلفات زیاد در بلدرچین می شوند .
این کرم ها باعث افزایش ضخامت دیواره چینه دان می شوند و پرنده های آلوده کم اشتها شده و دچار مشکلات تنفسی شدید می شوند .
برای درمان هیچ داروی موثری وجود ندارد ولی می توان با شیوه های مدیریتی مناسب این بیماری را کنترل وپیشگیری نمود .
پیشگیری
کلیه پرندگان در داخل قفس پرورش داده شوند.تخم این کرم ها روی کف بستر و در داخل مدفوع وجود دارد و در صورت پرورش پرندگان در داخل قفس با مدفوع خود و در نتیجه ناقل بیماری تماس مستقیم ندارند .
ضروری است تا کلیه وسایل و کف بستر هرچند وقت یکبار تمیز و ضد عفونی گردد .
اکثر پرورش دهندگاه به طور کامل پاکسازی نمی کنند که با رشد کرم ها مواجه می شوند .
نصب سیم توری های آشغال گیر زیر دان خوری ها وآب خوری ها 6-3 اینچ از زمین مانع از تماس پرندگان با قطرات می شود
96/2/11
11:23 ص
تیفوئید پرندگان
عامل بیماری تیفوئید پرندگان سالمونلاگالیناروم است. شیوع بیماری ناشی از سامونلاگالیناروم سبب تلفات بالایی در جوجه بلدرچین های 1 تا 3 روزه شده در جوجه بلدرچین های نر نیز تلفات پایینی را ایجاد کرد.
نشانه های بالینی بیماری، شامل افسردگی و تجمع جوجه بلدرچین ها به دور هم بود که در کالبد گشایی جوجه بلدرچین های تلف شده، پری کاردیت، نقاط نکروزه بر روی کبد، پرخونی شش ها، هیدروپری کارد، انتریت توام با خونریزی حاد و بزرگ شدگی طحال وجود داشت. نشانه ها و ضایعات بیماری در جوجه بلدرچین های نر, شامل کاهش اشتها، نفس نفس زدن خفیف، پرخونی کبد و انتریت بود.
عفونت کورنا ویروس (Corna Virus Infection)
یک عفونت کورنا ویروسی سبب بیش از 20 در صد تلفات در بلدرچین های 8 تا 9 روزه در چندین مزرعه پرورش بلدرچین در ایتالیا شد.
نشانه بیماری :
نشانه های بالینی این بیماری عبارت از افسردگی، تاخیر در رشد، عدم اشتها، ترس از نور و آب ریزش بینی و گاهی اوقات عطسه بود. ضایعات میکروسکوپی شامل تورم کیسه های هوایی، رینیت کاتارال، ری کاردیت و پری هپاتیت بود. این بیماری باید ار عفونت های ویروسی مانند آنفولانزا و ND و عفونت های باکتریایی ایجاد شده توسط اریزیپلوترکس و گونه های پاستورلا و عفونت های قارچی ناشی از گونه های آسپرژیلوس تفریق شود.
روس سار کوما (Sarcoma)
حساسیت بلدرچین ژاپنی به تلقیح ویروس عامل (CT- 842 Brayan Strain) برای اولین بار توسط Reyniersand Saksteder 1960 نشان داده شد. تلقیح این ویروس به جوجه بلدرچین های یکروزه سبب ایجاد تومور در 6 تا 8 روزگی گردید. گزارش دیگری از روسیه نشان داد که بلدچین فقط به سویه های RAV1 و Brayan ویروس RSS حساس می باشد. این حالت احتمالاً به ساختمان ژنتیکی بلدرچین مربوط بوده، وضعیت ژنتیکی بلدرچین ها تعیین کننده حساسیت آنها به سویه های مختلف RSV می باشد. همچنین RSV از جنین های بلدرچین که به طور طبیعی آلوده شده بودند، جدا شده است.