جوجه کشی کبک با جمع آوری و یا تهیه تخم نطفه دار کبک آغاز شده و پس از نگهداری در شرایط خاص و ضدعفونی کردن تخم کبک ها را در دستگاه جوجه کشی قرار می دهیم.

دمای نگهداری وانبار تخم های نطفه دار کبک قبل از جوجه کشی 17- 12درجه سانتی گراد و رطوبت 65-55 درصد می باشد.

مدت نگهداری در این شرایط حداکثر 12روز است ولی اگر دما بین 25-20 درجه باشد نباید انبار کردن تخم بیشتر از7 روز به طول بکشد. این مقدار در جوجه کشی مرغ حداکثر 10 روز می باشد.

به طور کلی در دمای بالای 26 درجه سانتی گراد نطفه شروع به رشد می کند و دمای زیر صفر درجه سانتی گراد به نطفه آسیب جدی می زند.

طول دوره جوجه کشی کبک 24روز است .پس ازقرار دادن تخم کبک در دستگاه جوجه کشی دما ورطوبت تنظیم می گردد که دما 37.5 و رطوبت60- 55 درصد می باشد .

دستگاه جوجه کشی کبک حداقل باید 3 بار در روز تخم ها را بچرخاند ولیکن چرخش می تواند تا 24 مرتبه در روز هم اتفاق بیافتد.  در روز21 جوجه کشی کبک تخم ها به هچر منتقل می شوند و چرخش راک ها متوقف می گردد .

دمای جوجه کشی کبک در هچر37-36/5درجه سانتی گراد و رطوبت جوجه کشی کبک80 -75 درصد می باشد واگر رطوبت هچر به میزان کافی نباشد موجب خشک شدن پوسته داخل تخم شده وجوجه کبک ها به سختی می توانند پوسته داخلی وخارجی را شکسته و از تخم خارج می شوند،و یا گاها خروج ناموفق دارند.

به منظور حذف تخم های جنین مرده و بدون نطفه عمل کندلینگ یا نوربینی تخم کبک صورت می گیرد که این روش در دومرحله یکبار روز8 جوجه کشی کبک  بار دوم پس از انتقال تخمها از ستر به هچر صورت می گیرد . در جوجه کشی بلدرچین به علت نقوش روی پوسته اکثر تخم بلدرچین ها امکان نوربینی وجود ندارد.

جوجه کشی کبک 24 روز به ظول می انجامد تخم کبک ها روز 24 به جوجه تبدیل می شوند ولی بعضی جوجه ها در روز23و یا 25 هچ  (متولد) می شوند .

کل زمان هچ 12-24 ساعت طول می کشد که در صورت تجاوز از24 ساعت باید تخم ها را مورد بررسی قرار داد وعلت  عدم هچ را جویا شد .

از عوامل تاثیرگذار بر طولانی شدن دوره جوجه کشی کبک به بیش از 24 روز :

الف : بیش از حد معمول بزرگ بودن تخم کبک

ب : دمای دستگاه جوجه کشی در ستر و هچر پایین باشد.

ج : دوره ذخیره تخم ها پیش از جوجه کشی کبک طولانی شده باشد.

د : گله مولد کبک پیر باشد.

و دقیقا برعکس موارد بالا می تواند طول دوره را به 23 روز حتی کاهش دهد. دقت کنید کیفیت جوجه در دو حالت ایده آل پرورش کبک نیست.

هنگامی که جوجه ها از تخم بیرون می آیند باید تا 12 ساعت در دستگاه مانده تا خشک شوند و به این منظور باید تهویه افزایش یابد .

تخم هایی که قبل از دوران جوجه کشی کبک مدت زیادتری نگهداری شده اند احتمالا نسبت به تخم های تازه قابلیت جوجه درآوری پایین تر خواهند داشت. دقت کنید تخم هایی که از زمان تخمگذاری کبک هنوز 24 ساعت کامل را نگذرانده اند به علت اینکه ph آلبومین تخم کبک بالا بوده و کیسه هوایی به اندازه کافی رشد نکرده اند مناسب جوجه کشی نیستند.

ارزیابی جوجه کشی کبک

برای بررسی ارزیابی دو پارامتر درصد جوجه درآوری و کیفیت جوجه کبک در دوره پرورش کبک سنجیده می شود.

درصد جوجه دهی :

در صورتی که مدیریت نگهداری گله مولد و اصول نگهداری تخم قبل از جوجه کشی کبک مناسب تر باشد درصد زنده ماندن نطفه و نطفه داری روند فزونی می گیرد. همچنین اگر اپراتور کار با دستگاه جوجه کشی به دقت بر روند کار جوجه کشی تسلط داشته باشد و کیفیت دستگاه جوجه کشی کبک مناسب باشد تعداد زیادی از این تخم ها به جوجه کبک تبدیل خواهند شد. و پس از اتمام جوجه کشی عملیات درصد گیری آغاز می شود.

برای بدست آوردن درصد جوجه خارج شده از دستگاه باید توجه داشته باشید تا این درصد بر تعداد تخم اعم از بی نطفه و خراب می تواند محاسبه شود و بر نسبت تعداد خروج جوجه ها از تخم های سالم و نطفه دار هم می تواند محاسبه شود. آن درصدی مهم است که بر نسبت تعداد تخم نطفه دار حساب شده باشند.

برای این کار لازم است تا تخم های جوجه نشده را شکانده و علت جوجه نشدن را بررسی کرد و سپس تخم هایی که جوجه اصلا تشکیل نشده را از تعداد کل کسر کرد و سپس درصد جوجه های بدنیا آمده را محاسبه کرد.

کیفیت جوجه در طول دوره پرورش کبک

کیفیت جیره کبک مولد و همچنین شرایط دستگاه جوجه کشی در کیفیت جوجه های تولیدی بعد از تولد و تلفات آن در طی دوره پرورش نقش مهمی دارد. چنانچه در فرمول غذایی جوجه ها مواد معدنی و ویتامینی کافی در روزهای اول پس از تولد وجود نداشته باشد در روزهای اول پس از تولد جوجه کبک ها تلفات زیادی خواهند داشت. همچنین شرایط دما و رطوبت دستگاه در وزن جوجه و سرزندگی آن نقش مهمی دارد.

کبک هایی که در قفس کبک مولد یا تخمگذار استاندارد نگهداری می شوند شانس موفقیت بیشتری در جفت گیری و نطفه دارشدن تخم کبک ها دارند . همچنین نگهداری کبک ها در قفس آلوده شدن تخم ها را به کود کبک کاهش می دهد.

ویژگی های یک قفس بلدرچین تخمگذار مرغوب (اصلی)

قفس بلدرچین تخمگذار از قسمت های توری، سینی، آبخوری ، دانخوری و شاسی تشکیل شده است که در ادامه به توضیح بخش بخش آن می پردازیم.
توری ها:
قفس بلدرچین از مجموعه توری های کفه ، دیواره ها و سقف تشکیل می گردد. یک قفس مرغوب باید در تمام این قسمت ها از توری استاندارد تشکیل شده باشد. توری های استاندارد از مفتول های با پوشش گالوانیزه گرم تشکیل می شوند. استفاده از توری های آماده رول کارخانه ای به هیچ عنوان مورد قبول نبوده و به نوعی اتلاف سرمایه تلقی می شود. مفتول های مرغوب به صورت کلاف و از قبل آبکاری گرم شده و بعد وارد کارخانه تولید قفس می گردد، در کارخانه مفتول ها به صورت میله توسط دستگاه سایز شده، و برای بالا بردن استحکام و ایجاد خاصیت ارتجاعی، کشیده و تابیده می شوند. لذا استفاده از مفتول های مسوار این ویژگی ها را به قفس منتقل نمی کنند و استفاده از آن ها در تولید قفس توصیه نمی شود.

توری کفه:

توری کفه باید از مفتول های 1.5 تا 3 میل به صورت ترکیبی با فاصله های یک دست به طوری که در طول مدت استفاده پای پرنده از آن عبور نکند ساخته می شود. همچنین فاصله شبکه ها باید به شکلی باشد که فضولات به راحتی به پایین سقوط کند و از مهمترین ویژگی های توری کفه خاصیت ارتجاعی مفتول های آن می باشد به طوری که در هنگام برخورد تخم با کفه و طی مسیر تا بیرون قفس دچار ترک و شکستگی نشود. شیب کفه از مهمترین نکاتی است که اکثرا مورد توجه قرار نمی گیرد گاها مشاهده شده شیب کفه ها به قدری زیاد است که موجب خستگی پرندگان و تجمع آنها در قسمت های جلویی قفس می گردد. همچنین این اشکال در طراحی قفس ها موجب جفت گیری ضعیف و گاها بی نتیجه می شود و باروری گله کاهش می یابد. شیب زیاد باعث خروج با سرعت بالای تخم ها شده و درصد تخم های غیر قابل جوجه کشی و مصرف را بالا می برد.شیب مناسب 10 تا 12 درصد می باشد.

توری جلویی:

توری جلویی به دلایلی از اهمیت ویژه برخوردار است. عبور نور، هوا ، درب های ورود و خروج پرنده ، و کانال خروج تخم بر اهمیت این بخش از قفس می افزاید. طراحی درب هایی با امکان سهولت استفاده و ایمن در برابر خروج پرندگان ، شبکه استاندارد جلویی که مانع خروج پرندگان ریز تر بشود، و یک نواختی فاصله از توری جلویی با کفه، در سرتاسر قفس از اهم نکاتی است که باید درنظر گرفته شود.
از مهمترین مشکلاتی که قفس های بی کیفیت دارند خروج زیاد پرنده از لابلای توری و شبکه خروج تخم است این اتفاق در مدتی اندک مشکلات جبران ناپذیری را ایجاد می نماید.
برای مثال درنظر بگیرید از یک قفس با ظرفیت 12 پرنده 2 پرنده خارج شده اند و در سالن سرگردانند حال اینکه از کدام قفس خارج شده اند خود معمایی است و معمولا کارگران درب یکی از قفس ها را باز کرده و پرنده را جای گذاری می کنند. این کار باعث می شود به مرور بعضی از قفس ها کاهش تولید تخم و تلفات بالا داشته باشند . دانی که قرار بوده در یک 24 ساعت برای 12 پرنده باشد حالا در اختیار مثلا 14 پرنده است. از این دست نکات فراوان در قفس های بی کیفیت مشاهده می گردد.

توری های عمودی کناری و پشتی:

این توری ها به نوعی نقش ستون های قفس را دارد که باید مانع شکم دادن توری کف بشوند. اگر این توری ها ظریف و ضعیف باشند به مرور قفس ها حالت خود را از دست می دهند و توری کف را دچار صدمه و گودی می کنند. قفس ها حداقل هر 50 سانت باید توسط این توری ها در طول تقسیم شوند. شبکه های کناری باید حداکثر فاصله مجاز را داشته باشد تا به راحتی هوا در طول قفس جابجا شود.

توری های سقف:

اهمیت این بخش در عبور جریان هوا به سمت بالا و عبور شبکه آبخوری نیپل می باشد .البته بلدرچین ها به علت انژی زیاد گاها پرش هایی را دارند که اگر فاصله شبکه های سقف کمتر از استاندارد باشد بلدرچین ها را دچار لطماتی خواهد کرد.

فاصله و تقسیم طبقات:

مهمترین نکته در رعایت فاصله طبقات عبور جریان هوا بین کف قفس و سطح کود موجود در سینی می باشد. رعایت فاصله استاندارد حداقل 40 سانتی متر بین طبقات (ازکف سینی تخلیه کود تا سینی بالایی) ضروری است. رعایت فاصله به توزیع مناسب نور به انتهای قفس ها هم کمک می کند.با توجه به سالن های بلدرچین بهترین حالت قرارگیری قفس ها بر روی هم 4 طبقه به صورت باطری می باشد، مواردی مشاهده شده که برای جبران فضای کم سالن قفس ها را به صورت 5 طبقه قرارداده اند که خود باعث مشکلاتی می گردد. ازجمله سختی دسترسی به طبقه بالا و پایین می باشد. معمولا در سالن ها اختلاف دمای بالا و پایین وجود دارد که باز هم لطماتی را به پرنده وارد می کند همچنین گاها از فاصله بین طبقات کم میکنند و یا قفس پایینی را به زمین نزدیک تر می کنند که به اشکالات این کارقبلاَ اشاره گردیده است.

آب خوری:

سیستم آبخوری نیپل مناسب ترین روش برای آب دهی پرندگان درون قفس می باشد. نیپل ها قرمز رنگ در استفاده پرنده از نیپل مخصوصا در روزهای اول کمک فراروان میکند . در قفس های بلدرچین از نیپل های فشاری و تک جهت استفاده می شود . استفاده از نلبکی دو پایه نیپل باعث خشک ماندن کود درون سینی می گردد و همچنین در هنگام پرش بلدرچین ها جلوی برخورد با نیپل را می گیرد. هوا گیری نیپل ها در هنگام نصب و آموزش پرندگانی که تازه با نیپل آشنا شده اند ضروری است.

دانخوری:

دانخور های تراف استاندارد باید به نحوی طراحی شده باشند تا در مرحله اول به خوبی تمام دان داخل دانخوری را به پرنده برسانند. عرض و عمق زیاد دانخوری مانع رسیدن پرنده به تمام دان می گردد. همچنین ارتفاع کوتاه لبه های بیرونی و عدم وجود زاویه مخالف در لبه بیرونی باعث پاشش دان به بیرون می گردد و کاهش تولید و اتلاف سرمایه را در پی دارد.

پایه های نگهدارنده:

استفاده از شاسی قوی و استاندارد باعث ثبات قفس ها و عدم حرکت می شود حرکت های ریز در طول مدت باعث شل شدن و پاره شدن اتصالات و شکستن نیپل ها می گردد.

سینی تخلیه کود:

سینی ها به دلیل تماس طولانی مدت با کود زود تر از سایر اجزاء قفس فرسوده می شوند عمر یک قفس خوب و استاندارد باید به طور متوسط 15 سال باشد ولی این عمر برای سینی ها حداکثر 3 سال می باشد. و هر سه سال باید سینی های فرسوده تعویض گردند استفاده از ورق های نازک و یا گالوانیزه نامرغوب گاها عمر سینی ها را به زیر یک سال کاهش می دهد.

در پایان توجه شما را به تصاویر متن داری جلب می نماییم تا با محصولات بی کیفیت بیشتر آشنا شوید.