96/2/31
11:23 ص
روز اول تشکیل جنین ، ظهور لوله های اولیه ، ستون فقرات ، اعصاب ، سر و چشم
96/2/30
11:12 ص
رنگ توده مومی شکل که ناحیه حاوی سوراخ های بینی را می پوشاند ، در میان جنس نر و ماده متفاوت است . توده مومی شکل ، در جنس نر به رنگ آبی مایل به ارغوانی روشن بوده ، اما در جنس ماده ، به رنگ قهوه ای کم رنگ تا سفید ( در مواقع عادی سال ) و قهوه ای ( در فصول جفت گیری ) ، می باشد . به علاوه ، توده مومی شکل در نابالغین هر دوجنس ، به رنگ صورتی است ( البته در بسیاری از نرهای جوان ، این ناحیه صورتی - ارغوانی می باشد ) . برخی از انواع مرغان عشق ماده ، در فصول جفت گیری دارای توده مومی شکل قهوه ای می شوند که پس از پایان دوره مزبور ، به شکل و رنگ طبیعی خویش باز می گردد . گاه ، ماده های جوان با مشاهده ناحیه گچی سفید رنگ لطیفی که حول سوراخ های بینی را پوشانیده است ، مورد شناسایی قرار می گیرند .
لازم به ذکر است ، نرهای متعلق به نژادهای آلبینو ، لوتینو ، روشن چشم سیاه یا ابلق مغلوب ، در تمام طول عمر خویش دارای توده مومی شکل صورتی – ارغوانی می باشند . تعیین جنسیت مرغان عشق با عبور از شش ماهگی ، چندان دشوار نمی باشد . با این حال رفتار شناسی و شکل سر نیز در این زمینه کمک شایانی می نمایند . نرهای بالغ ، اجتماعی ، پر سر و صدا و شاداب هستند . مرغان عشق ماده ، دارای ناحیه پشت سری مسطح می باشند . از سوی دیگر از نقطه نظر روان شناختی ، ماده ها آرام تر و غیر اجتماعی تر از نرها هستند .
96/2/27
11:22 ص
از اول خرداد ماه کبوتر شروع به جفت گیری می کند . برای تهیه محیط مناسب جفت گیری باید به تهیه لانه های جداگانه ای برای هر جفت کبوتر پرداخت ، تا بتوان به جوجه های حاصله بهتر رسیدگی کرد و از توی هم رفتن کبوترها جلوگیری کرد . هر لانه باید جایگاهی برای تخم گذاری داشته باشد . طبیعی است که ساختار عضلانی کبوتر ماده و نر باید خوب باشد . ( زیاد چاق و یا زیاد لاغر نباشند ) . از شرایط مهم باروری و جوجه درآوری مبتلا نبودن کبوتر نر و ماده به بیماری های واگیر و انگلی است .
کبوتر ماده اولین تخم خود را در سن پنج ماهگی می گذارد ولی به ندرت قبل از یک سالگی با کبوتر نر جفت گیری می کند . کبوتر ماده در هر بار فقط یک تخم می گذارد و پس از دو روز تخم بعدی را می گذارد و بعد از جفت گیری با کبوتر نر ، اسپرم تا هشت روز در مجرای تخم بر ، زنده و فعال باقی می ماند و تخم یک روز قبل از تخم گذاری بارور می گردد ، سپس به دور زرده سه لایه از سفیده قرار می گیرد و سپس پوسته داخلی و خارجی ساخته شده و تخم در طی 16 تا 24 ساعت در مجرای تخم بر کبوتر ماده کامل می شود و سپس به بیرون از بدن ، رانده می شود . پس از 25 تا 30 روز از اولین جفت گیری ، از تخم در آمدن جوجه ها صورت می گیرد و پس از آن کبوتر ها می توانند دوباره جفت گیری کرده و پس از پنج روز تخم گذاری کنند و معمولا بعد از تخم گذاری دوم ، کبوتر نر و ماده به مدت 19 تا 20 روز با هم به نگهداری از تخم می پردازند . کبوتر ماده در طول شب و کبوتر نر روزها بر روی تخم می خوابند .
تخم کبوتر را نمی توان در دستگاه جوجه کشی صنعتی قرار داد زیرا جوجه کبوترهای تازه از تخم درآمده ، بدنی برهنه و ضعیف و لاغر دارند و نیازمند تغذیه به وسیله مادران خود می باشند . کبوتر ماده با استفاده از شیره چینه دان و غذای له شده به جوجه ها غذا می دهد ، هم چنین جوجه کبوتر نیازمند پرستاری ، حمایت و گرمای بدن مادر خود هستند .
پس از کمی بزرگ شدن جوجه ها ، کبوتر های ماده دوباره اقدام به تخم گذاری می کنند . البته در جوجه کشی صنعتی تخم کبوتر به درجه حرارت 30 تا 38 درجه حرارت سانتی گراد و درجه رطوبتی معادل 70 % تا 75 % نیازدارد و باید تخم را روزی دوبار چرخاند . تشخیص نر و ماده بودن جوجه ها بسیار دشوار است و نیاز به تمرین دارد .
اگر یکی از والدین جوجه کبوتر ها بمیرد و یا کبوتر ماده به جوجه های خود توجهی نکند باید جوجه ها را به زیر پر و بال کبوتر ماده گذاشت که جوجه هایی به متان سن و سال دارد و یا به تغذیه دستی این جوجه ها به وسیله قطره چکان اقدام نمود و دانه ها را ابتدا تخمیر ، سپس له کرده و به جوجه ها خوراند.
کبوتر ماده به مدت یک هفته جوجه ها را زیر پر و بال خود می گیرد ، سپس در سه هفته بعد فقط به آن ها غذا می دهد و در سن چهار هفتگی ، هنگامی که بال و پر جوجه ها در می آید و می توانند خود به تنهایی غذا بخورند ، آنان را از مادر گرفته و جهت پرورش و یا کشتار جدا می کنند . باید جوجه های جدا شده جهت پرورش در آشیانه خاصی که گنجایش 45 تا 60 جوجه دارد تا هنگام بلوغ و جفت گیری نگهداری کرد.
96/2/26
11:46 ص
بلدرچین های مبتلا به تاول کف پائی نشانه های لنگش را نشان داده و در معاینات، مفاصل درگیر متورم و بزرگ شده بودند. بالشتک کف پائی و بافتهای اطراف دچار تورم پیازی شکل (Bulbons Swelling ) بودند. کپسول مفاصل تارس پا ضخیم و سفت شده و غشاهای سینوویال نیز ضخیم شده بود. با برش سطح محل ضایعه، برجستگی سفید رنگی در داخل بافت دیده می شد، که از این ضایعات باکتری E.Coli جدا شد.
96/2/25
11:15 ص
وقوع طبیعی بیماری مارک در بلدرچین اولین بار توسط وایت در اسل 1963 گزارش گردید. گزارشهای بعدی نشان داد که بلدرچینها وقتی در تماس نزدیک با پرندگان تفریحی و شکاری پرورش داده می شوند به بیماری حساس بوده و به طور تجربی نیز به MDV آلوده می شوند .
با وجود آنکه بیماری مارک معمولا در جوجه های جوان اتفاق می افتد اما در بلدرچین این بیماری در پرندگان نسبتا مسن گزارش شده است. پرنده معمولا نشانه های بالینی بیماری را بعد از بلوغ جنسی نشان می دهد. در عفونتهای طبیعی، بلدرچینها ممکن است به طور ناگهانی تلف شوند و یا نشانه های بالینی ای از قبیل کز کردگی و بی اشتهائی را نشان دهند. معمول ترین یافته ماکروسکوپی بزرگ شدگی کبد به همراه نقاط کوچک پراکنده به رنگ زرد بر روی آن وطحال بزرگ شده (گاهی اوقات تا 8 برابر اندازه طبیعی) می باشد .
روده ها اغلب ضخیم شده و گاهی در سایر ارگانها نیز تومور دیده می شود. ضایعات هیستوپاتولوژیک غالبا در کبد، طحال و اعصاب محیطی مشاهده می گردد. این ضایعات با مشاهده حضور سلولهای لنفوئیدی همراه با پلاسمای پراکنده در بافت مشخص می گردند. همچنین اشکال میتوزی به ندرت دیده می شود .
در آلودگی تجربی 18 خانواده از بلدرچینها با سویه CR64 ویروس حاد مارک، تنها 3 خانواده به بیماری مارک مبتلا شده، ضایعات ماکرو و میکروسکوپیک مارک را 68 روز پس از آلوده سازی یعنی در سن 75 روزگی نشان دادند. ضایعات عموما در کبد و طحال، کلیه و روده کوچک دیده شد و با حضور سلولهای لنفوئیدی نامتجانس و گاهی اوقات پلاسماسلها، مشخص می گردید .
تشخیص فرضی بیماری را میتوان با آزمایشهای AGID ، IFT و یا VN بر روی یک جفت سرم جمع آوری شده با یک هفته فاصله از پرنده ای که به طور بالینی بیمار است، انجام داد .
عفونت ناشی از MDV را می توان با مشاهده CPE در کشت های سلول کلیه جنین جوجه تلقیح شده با مایع رویی سوسپانسیون هموژنیزه تهیه شده از بافتهای آلوده به طور قطعی تشخیص داد. عامل MD ، CPE با خصوصیات ویروس هرپس ایجاد می کند . اگر کشت سلولی تک لایه ای به روش گیمسا و یا هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شود می توان پلی کاریوسیت های حاوی چند هسته را همراه با گنجیدگی های داخل سیتوپلاسمی مشاهده کرد .
همچنین میتوان ویروس را به وسیله میکروسکوپ الکترونی با رنگ آمیزی منفی تهیه شده از سلول تک لایه ای تجزیه شده با آب مقطر به تصویر درآورد .
بیماری مارک باید از سایر بیماریهای تومور زا مانند لکوز و رتیکولواندوتیلوز تشخیص تفریقی داده شود. اگر روده توسط عفونت MDV درگیر شود ممکن است با کلی گرانولوما اشتباه گردد .
در یک بیماری لنفوپرولیفراتیو که به طور طبیعی در 3 گله بلدرچین ژاپنی در مکزیک روی داد ضایعات توموری عموما در کبد و طحال مشاهده گردید. در بررسی هیستوپاتولوژی یک ضایعه لنفوپرولیفراتیو چند شکلی همراه با نفوذ سلولهای بزرگ تیره رنگ لنفوسیت های با اندازه های مختلف و یاخته های شبه رتیکولوم دیده شده ولی هرپس ویروس عامل بیماری مارک از این بلدرچین ها جدا نشد. در سرم های تحت بررسی نیز آنتی بادی علیه MDV یافت نشد. در سرم تعداد معدودی ازاین بلدرچینها آنتی بادی علیه ویروس عامل رتیکولواندوتیلوز و ویروس تحت گروه A لکوز پرندگان وجود داشت .