97/2/26
5:27 ع
غذای قرقاول و هزینه آن جزء دغدغه های مهم پرورش دهندگان قرقاول می باشد. بدیهی است که هر چه هزینه غذای قرقاولبیشتر شود، هزینه تمام شده تولید نیز افزایش خواهد یافت. زیرا که غذای مصرفی در یک دوره پرورش، قسمت اعظم هزینه های دوره را شامل می شود. برخی را گمان بر این است که برای تغذیه قرقاول می توان از جیره ماکیان مانند استفاده کرد. این موضوع صحت ندارد زیرا که جیره های غذایی جوجه قرقاول ها باید 28% پروتئین و جیره غذایی قرقاول های بالغ باید 24% پروتئین داشته باشد. سویا و ذرت یکی از ترکیبات اصلی غذای قرقاول ها به شما می رود. جوجه قرقاول بعد از خروج از تخم تا 24 ساعت باید بدون غذا نگهداری شود.
قرقاول در زندگی آزاد و نیمه وحشی خود از انواع دانه های گیاهی تغذیه می نمایند. قرقاول ها اصولا حیوانی دانه خوار هستند، دانه های تمشک کوهی، عرعر، ترنجبین و بالاخره انواع حشرات، کرم ها، مورچه و نظایر آن بهترین مواد غذایی برای قرقاول به شمار می روند.
در بسیاری از مناطق مرطوب و پوشیده از جنگل که به خصوص در آن جا انواع بوته های تمشک وحشی زیاد روییده باشد، وجود قرقاول حتمی است.
فصل بهار زمان مناسبی برای جوجه کشی قرقاول می باشد. در اوایل بهار باید در تغذیه قرقاول به خاطر تقویت حالات جنسی در حیوان دقت بیشتری کرد. معمولا اضافه کردن مقداری آرد گندم، چاودار و یا یولاف با نتایج درخشانی همراه بوده و خوراندن مواد سبز به خصوص استفاده از برگ های شبدر بر میزان تخم گذاری اضافه می نماید.
قرقاول هایی که از تغذیه خوب و سلامت کامل برخوردار باشند رنگ پرهایشان درخشان و براق بوده، چشم ها زنده و درخشان، حرکات سریع و با نشاط خاصی همراه است. درصورتی که قرقاول هایی که از غذای مناسبی استفاده نمی کنند، اغلب کسل و حرکاتشان ضعیف و به خصوص پشت آن ها خمیده و متورم به نظر می رسد.
باید توجه داشت که غذای قرقاول در پرورشگاه ها بر اساس جیره های غذایی ماکیان مانند غذای بلدرچین یا مرغ و.. صورت می گیرد. غذای قرقاول ها امروزه از روی جیره های خاصی که از مخلوط دانه های گندم، ارزن، جو و نظایر آن می باشد، تشکیل می یابد. تجربه نشان داده است که از میان دانه های گفته شده دانه گندم سیاه مورد توجه قرقاول ها بوده و از نظر قیمت هم مناسب است.
در هر حال علاوه بر مخلوط دانه های ذکر شده رایج ترین غذایی که امروزه در اکثر مزارع پرورش قرقاول برای تغذیه جوجه قرقاول ها کاربرد دارد عبارت است از: خمیر نرمی که از اختلاط گوشت پخته شده گوساله، مغز نان، تخم مرغ پخته و برگ کاهو. در سن بلوغ نیز رژیم متعادلی از مواد که در آن پودر ماهی و یا گوشت و هم چنین انواع کنجاله ها به اندازه لازم وجود داشته باشد بهترین خوراک قرقاول ها را تشکیل می دهد.
تغذیه قرقاول ها در قدیم با روش خاصی انجام می شد که شرح آن خالی از لطف نیست. از این روش هم اکنون نیز توسط عده ای از پرورش دهندگان قدیمی در گوشه و کنار جهان اجرا می شود. بدین گونه بوده که برای تغذیه جوجه قرقاول ها از تخم مورچه استفاده می شد. برای این منظور پرورش دهندگان قبلا بایستی با زحمت بسیار زیاد روزانه مقداری تخم مورچه جمع آوری می کردند و آن ها را در اختیار قرقاول ها به خصوص جوجه ها قرار می دادند. طرز تقسیم تخم مورچه به این ترتیب بوده که هر سه ساعت یک بار مقدار کافی تخم پاک شده مورچه را جلوی جوجه می ریختند. ضمنا گاهگاهی نیز به غذای مزبور (تخم مورچه) مقداری تخم مرغ پخته اضافه می کردند. اضافه کردن نمک نیز به غذای مزبور موجب تحریک اشتهای جوجه ها می گردید.
از روز 15 به بعد سعی می شد به غذای مزبور مقداری خمیر نان و یا قطعات پخته شده قلب، کبد، یا ریه گاو یا گوسفند اضافه گردد، از ماه دوم به بعد نیز به تدریج غذای مذکور با تغذیه دانه ای تعویض می شد، هر چند که تعویض کردن غذا همراه با اشکال بود، ولی در هر حال پرورش دهندگان سعی می کردند روز به روز بر مصرف دانه های ارزن، شاهدانه و گندم بیفزایند.
آب در سلامت قرقاول ها تاثیر بسیار زیادی دارد. از این رو آب مصرفی باید هر صبح و هر شب تعویض شود و ظروف آبخوری هر دو روز یک بار تمیز و ضدعفونی گردد. باید توجه داشت که چنانچه مدفوع یک پرنده آلوده به بیماری های عفونی طیور، آب را آلوده کند، این آب می تواند صدها پرنده سالم را مبتلا نمایند. برخی از پرورش دهندگان قرقاول با افزودن برخی از ویتامین ها به آب آشامیدنی، تلاش می کنند که سطح ایمنی بدن پرنده را بالا ببرند.
تعذیه قرقاول ها برای افرادی که مشغول به پرورش قرقاول و فروش گوشت آن هستند در چند سال گذشته در کشورهای زیادی از جمله ایران بسیار رایج شده است. گوشت قرقاول قهوه ای رنگ بوده و بسیار لذیذ و مقوی می باشد و طرفداران زیادی دارد و هضم و جذب آن برای معده و روده ها سهل و آسان است. از این رو برخی از پزشکان خوردن گوشت قرقاول را برای بیمارانی که دوره نقاهت خود را می گذرانند و یا فراد پیر و بیمار توصیه می کنند.
97/2/22
3:40 ع
پرورش اردک، شغلی پر سود است. درآمد حاصل از پرورش اردک به تعداد اردک ها و نژاد آنها بستگی دارد. درآمد پرورش اردک در خانه بین 1 تا 3 میلیون تومان است. با رشد کارتان و ایجاد مزرعه پرورش اردک درآمد شما نیز رشد می کند؛ به طوری که به درآمدهای 20 تا 30 میلیون تومانی هم دست پیدا می کنید.
عصر ما، عصر کار آفرینی است. بسیاری از افراد با سرمایه کم کسب و کار خود را راه اندازی کرده اند و به سود فراوانی دست یافته اند. پرورش اردک، یکی از آن مشاغلی است که سود خوبی به دنبال دارد. اگر دوست دارید با پرورش اردک و درآمد آن آشنا شوید، این مطلب را تا انتها مطالعه کنید.
اردک، پرنده ای زیبا و با نمک است که در نزدیک آب و در شالیزارها به وفور دیده می شود. اردک، حیوان کم توقعی است و در برابر انواع بیماری ها مقاومت می کند. به همین دلیل است که پرورش اردک ، کاری کم ریسک و پر سود است. در مقایسه با دیگر حیوانات اهلی، سرعت رشد اردک بالا است. گوشت اردک گرم بوده و ارزش تغذیه ای آن بالا است. گوشت اردک می تواند جایگزین خوبی برای گوشت مرغ باشد؛ زیرا اردک مانند مرغ واکسینه نمی شود و هیچ گونه هورمون یا مواد مضری در گوشت اردک وجود ندارد.
پرورش اردک ابتدا در شهرهای شمالی ایران شروع شد. شالی کارها بعد از اتمام برداشت برنج اردک ها را داخل شالیزار رها می کنند. اردک ها آفات زمین را می خورند و با حرکت خود داخل شالیزار، نوعی شخم کشی انجام می دهند. بعد از اینکه اردک به اندازه کافی بزرگ شد، آن را می کشند و از گوشت آن برای پختن غذا استفاده می کنند. شاید شما هم تا به حال خورشت فسنجان تهیه شده با گوشت اردک خورده باشید؛ در این صورت می دانید که این غذا چه طعم خوبی دارد و گوشت اردک تا چه اندازه در خوشمزه تر کردن فسنجان تاثیرگذار است.
هم اکنون پرورش اردک، تنها به شهرهای شمالی ایران محدود نمی شود. مزرعه پرورش اردک این روزها در بیشتر مناطق ایران وجود دارد. برای پرورش اردک، باید ابتدا یک مکان مسقف در نظر بگیرید و مقداری پول برای خرید تجهیزات لازم کنار بگذارید. به علت پرطرفدار شدن گوشت اردک و تقاضای بیشتر بازار، در تمام طول سال می توانید به پرورش اردک و فروش آنها بپردازید.
بسیاری از اهالی روستا و شهرهای کوچک، جوجه اردک ها را از بازار خریداری می کنند و شروع به مراقبت از آنها می کنند. از آنجایی که روستاییان به آب راه ها و مزارع بیشتر دسترسی دارند، می توانند محیطی مناسب برای پرورش اردک فراهم کنند. بعد از اینکه اردک ها بزرگ و گوشتی شدند، آنها را به بازار می برند و به قیمتی معادل دو برابر قیمت خرید می فروشند و با این کار سود خوبی به دست می آورند.
شما هم می توانید در خانه خود به پرورش اردک بپردازید. از بازار، حدود 20 تا 30 جوجه اردک سالم بخرید، اتاقی از خانه خود را به این کار اختصاص دهید و اردک ها را داخل آن اتاق بیندازید .می توانید زیر زمین خانه خود را به پرورش اردک ها اختصاص دهید. نکته ای که باید رعایت کنید این است که در اتاق مخصوص اردک ها، تهویه مناسبی در نظر بگیرید تا بوی اردک ها از محیط خارج شود. هم چنین به طور منظم اتاق اردک ها را تمیز کنید تا آلودگی ها و بیماری ها به اردک ها آسیبی نرسانند.
در فصول سرد سال، در محیطی که اردک ها در آن قرار دارند، از سیستم گرمایش برای گرم نگه داشتن محیط استفاده کنید. غذای اردک ها برنج، سبوس برنج، پودر ذرت، پودر گندم، سویا، کرم ها، حشرات و… هستند. برای اطمینان از سالم ماندن اردک ها، گاهی اوقات به آنها، ویتامین ها و مکمل های غذایی مخصوص اردک بدهید.
پرورش صنعتی اردک در مقایسه با پرورش خانگی آن نیاز به تجهیزات بیشتری داشته و در نتیجه سود بیشتری حاصل می شود. برای پرورش صنعتی اردک ها، یکی از 3 روش زیر پیشنهاد می گردد:
در این روش، جوجه اردک‌ها را تا 2 هفتگی آنها، داخل سالن پرورش می دهند و سپس اردک ها را به شالیزار یا آب بندها منتقل می کنند. در این روش اردک ها به صورت آزاد پرورش داده می شوند. کشاورزان و مزرعه داران می توانند از این روش برای پرورش اردک استفاده کنند. برای پرورش اردک در فضای باز، باید برای هر اردک یک متر مربع از مرتع یا استخر را اختصاص داد. متخصصین دام و طیور توصیه می کنند که اردک ها تا 1 ماهگی، در جای خشک و دور از آفتاب و رطوبت نگهداری شوند تا در این مدت بدنشان از پرهای اصلی پوشانده شود و سپس به شالیزار یا آب راه منتقل شوند.
در این روش باید هم سالن و هم استخر داشته باشید. برای پرورش اردک در فضای باز، ابتدا آنها را در سالنی نگهداری می کنند. این سالن به قسمتهای تقسیم بندی می شود و جلوی هر قسمت، گردش گاهی وجود دارد. منظور از گردش گاه، استخرهایی است که اردک ها در آن به شنا و گردش می پردازند. این روش از دیگر روش های پرورش اردک رایج تر است.
مناطق خشک و سرد برای پرورش اردک، از این روش باید استفاده کنند. برای پرورش اردک ، قفس، نرده یا بستری پوشالی فراهم می شود و جوجه اردک ها داخل آن محفظه نگهداری می شوند. اردک های نگهداری شده در قفس آزادی عمل ندارند و این موضوع ناراحت کننده ای است.
برای پرورش اردک، باید با شرایط و ویژگی های سالن مناسب برای پرورش اردک آشنا باشید. اردک ها، علاقه زیادی به آب دارند و در صورت دسترسی به آب بهتر رشد می کنند. اگر در کنار سالن سقف دار، استخری داشته باشید که اردک ها را داخل آن بیندازید، رشد و شادابی اردک ها را افزایش خواهید داد. یکی از مهم ترین نکات در مراقبت از اردک، دمای سالن پرورش اردک است که باید بین 28 تا 32 درجه سانتی گراد باشد. نکته مهم دیگر، عایق سازی کف سالن با پوشال و خرده چوب است تا گرمای محیط حفظ شود. تهویه هوای سالن پرورش اردک بسیار مهم است؛ زیرا اردک از دیگر پرندگان بوی بیشتری دارد و فن‌های تهویه هوا برای سالن نگهداری اردک باید قوی‌تر از سالن‌های دیگر باشد.
بسیاری از صاحبان مزارع برنج، به این فکر می افتند که در شالیزار خود به پرورش اردک بپردازند. اردک ها، پرنده ساقه خوار و دیگر آفات مزارع برنج مانند کرم سبز برگ خوار برنج را شکار می کنند و با این کار سهم به سزایی در کاهش مصرف کود شیمیایی دارند. غذای اصلی اردک های شالیزار، سبوس برنج و علف های هرز مزرعه است. زمانی که برنج ها داخل شالیزار کاشته می شوند یا در زمان برداشت برنج از زمین، باید اردک ها به فضای دیگری مانند انبار یا حیاطی بزرگ منتقل شوند و بعد از اتمام کار برداشت برنج، دوباره به شالیزار برگردند.
در فاصله بین برداشت برنج و کاشت دوباره آن می توان از آب شالیزار و فضای سبز اطراف آن برای پرورش و تکثیر اردک ها استفاده کرد. پرورش دهنده اردک، می تواند اردک ها را برای مصارف غذایی بفروشد و از این راه هم کسب درآمد کند.
اردک اسرائیلی که به اردک مسکویی یا اردک روسی نیز معروف است، از دیگر انواع اردک ها جثه بزرگتری دارد. تنوع رنگی اردک های اسرائیلی زیاد است و بسیار زیبا هستند. این اردک ها به شنا کردن علاقه ای ندارند و بیشتر اوقات در خشکی به سر می برند. اردک های اسرائیلی در سال، سه دوره اقدام به تولید مثل و تخم گذاری می کنند. طول مدت جوجه کشی مصنوعی اردک با دستگاه جوجه کشی 28 روز است؛ اما در اردک اسرائیلی این فرآیند حدود 35 روز زمان می‌برد. در بالای منقار اردک اسرائیلی، زائده‌ای قرمز رنگ وجود دارد و با این مشخصه، به راحتی قابل تشخیص است.
تولید جهانی گوشت اردک در سال 2012 تقریبا به 4.3 میلیون تن رسید. پرورش اردک های گوشتی به منظور فروش و عرضه آنها به بازار گوشت و مرغ انجام می شود. ارزش غذایی بالا، رطوبت و چربی گوشت اردک باعث پرطرفدار شدن اردک های گوشتی شده است. اردک گوشتی را می توان با آب یا بدون آب پرورش داد. اردک های گوشتی از نژاد سفید پکینی، نژاد روسی یا اسرائیلی و نژاد ایلسبوری هستند. بهترین وزن برای اردک های گوشتی در 2 ماهگی، 3 کیلوگرم است که با تغذیه مناسب و اضافه کردن مکمل ها، رساندن اردک ها به این وزن امکان پذیر می شود.
طرح توجیهی چیست؟ تمام کسب‌وکارهای تازه باید پیش از آغاز تولید یا ورود به بازار، طرح توجیهی تهیه کنند. طرح توجیهی برای بررسی تحقق پذیر بودن یا تحقق ناپذیر بودن یک ایده نوشته می شود. تهیه یک طرح توجیهی در کار آفرینی و راه اندازی کسب و کار های جدید موجب صرفه جویی در زمان و سرمایه می شود. برای نوشتن طرح توجیهی، باید شرایط اقتصادی، قوانین موجود، برنامه عملیاتی، زمان بندی کارها و قابلیت عرضه محصول به بازار در نظر گرفته شود. طرح توجیهی با توجه به موارد گفته شده، منطقی ترین راه دستیابی به هدف را به افراد نشان می دهد.
طرح توجیهی پرورش اردک یعنی اینکه شما مشخص کنید که ایده شما چیست؟ بازار متقاضی محصول شما چه بازاری است؟ برای اجرایی کردن ایده پرورش اردک چه برنامه ای دارید؟ مکانی که برای پرورش اردک باید داشته باشید، چه مکانی است؟ می خواهید محصول شما تخم اردک باشد یا اردک زینتی یا اردک گوشتی؟ هزینه ها و سود پرورش و جوجه کشی اردک در ایران چیست؟ و در نهایت بپرسید که آیا این طرح توجیه پذیر است یا خیر؟
نوشتن طرح توجیهی با مطالعه، بررسی و تحلیل بازار باید همراه باشد. وقتی به این سوالات پاسخ دادید، شما تمام جوانب کار پرورش اردک را سنجیده اید و میتوانید با خیال راحت تر وارد کار پرورش اردک شوید.
در اقلیم های گرم و مدیترانه ای ، اردک ها اغلب بر روی بستر نرده ای پرورش می‌یابند. زیرا تهویه از طریق بستر در دفع حرارت محسوس سودمند است. برخی مصالح مانند شبکه های سیمی با روکش پلاستیکی، پلاستیک فشرده، بستر فلزی مشبک، بستر نرده ای چوبی یا ساخته شده از گیاه بامبو به عنوان مواد بستر استفاده شده اند اما باید به دقت ساخته و نصب شوند زیرا تراشه ها و لبه های تیز باعث خراشیدگی پا شده و بلافاصله عفونی شده و باعث التهاب مفاصل و سپتی سمی می گردد. در هنگام استفاده از بامبو به خصوص در زمان اتصال آن ها به یک دیگر جهت استحکام، تراشه های آن باعث جراحت و به تدریج مرگ پرنده می‌شود.
جهت جلوگیری از تجمع فاضلاب در زیر نرده ها تعبیه زهکش ها ضروری است و چاه فاضلاب مناسب جهت ورودی مجاری زهکش ها و سیستم فاضلاب نیز باید فراهم گردد. در قسمت بستر نرده ای، کف پوش های ورودی فاضلاب و مجاری زهکش ها جهت جلوگیری از فعالیت بی هوازی باکتری ها در فاضلاب و ایجاد بوی نا مطبوع مرتبا شسته و تمیز شوند. استفاده از سیستم های هدایت کننده فاضلاب به سمت مجاری جمع کننده آن توصیه می شود.
در گذشته، در جایگاه های پرورش نیمه متراکم گله مادر و جوجه اردک به محوطه ماسه ای و پوشیده از کاه و کلش دسترسی داشتند اما با افزایش نگرانی‌ها درباره سلامت و بهداشت در زمان جوجه کشی اردک به تدریج باعث ساخته شدن محوطه بتونی گردید که این نوع بستر نیز جهت ممانعت از کثیف شدن پرهای پرندگان، نیازمند شست و شوی مداوم است. جلوگیری از آلوده شدن اردک های اهلی به بیماری توسط پرندگان وحشی به خصوص پرندگان آبزی مهاجر ضروری است به همین منظور میتوان از توری های پلاستیکی یا توری های مشبک با چشمه های ریز جهت محصور کردن پرندگان بهره جست.
در اقلیم های گرم، سایه بودن مداوم محوطه بتونی از جذب نور خورشید جلوگیری کرده و امکان استراحت پرندگان بر سطح خنک و سرد و به دور از نور خورشید را فراهم می‌کند. در اقلیم های مدیترانه ای و معتدل آلونک های متحرک در طول تابستان برای پرندگان سایه ایجاد کرده و در فصول سرد سال نیز از تابش و حرارت خورشید استفاده می کنند.
اردک های مادر و جوجه اردک ها جهت شنا کردن به آب خارج محوطه دسترسی دارند. اردک ها از شنا کردن لذت برده و در دفع حرارت آن ها موثر است زیرا افزایش جریان خون به پاها، بالها و نوک و متعاقبا دفع حرارت محسوس برای پرندگان خوشایند است. علی رغم این، دفع حرارت به این شیوه تحت تاثیر دمای آب قرار می گیرد. مجاری آب با عرض 50 تا 100 سانتیمتر و حداکثر عمق 15 سانتیمتر جهت کاهش فاضلاب تولید شده به منظور جلوگیری از افزایش دمای آب در سایه قرار گیرند.
فراهم کردن آب جاری حتی با سرعت ناچیز، می تواند دمای آب را تا 10 درجه سانتی‌گراد کاهش دهد که با افزایش نگرانی ها درباره آلودگی و قوانین آمریکای شمالی و اتحادیه اروپا، فاضلاب باید در زمین های کشاورزی منتشر شده و یا از ورود آب زائد به نهر و رودخانه ها و سیستم های فاضلاب جلوگیری شود. فراهم کردن محوطه بیرون با اسپری کنترل شده آب به صورت الکتریکی در دو متری بالای سر جوجه، بدون تولید فاضلاب به طور قابل توجهی باعث کاهش دما می گردد. مرطوب کردن بستر محوطه بیرون در تبادل گرمایی موثر بوده و در ساعات گرم روز با ایجاد بستر خنک جهت استراحت و رفتار اجتماعی آن ها سودمند است.
97/2/1
8:3 ع
غذای مرغ عشق مانند غذای دیگر پرندگان دارای خصوصیاتی می باشد. ما در این مقاله سعی کرده ایم این خصوصیات را کاملا به شما بگوییم.
همان طور که شما نمی توانید با آب و نان خالی زنده بمانید، مرغ عشق ها نیز قادر به تحمل جیره های خاصی که تنها از دانه و آب تشکیل شده باشند، نیستند. حتما جیره ای که تنها از یک غذا تشکیل شده باشد، چه از لحاظ مواد مغذی و چه از نقطه نظر روانی، قابل قبول نمی باشد. جیره های غذایی فقیر، موجب بروز تعدادی از مشکلات مرتبط با سلامتی شامل:
عفونت های تنفسی
ریزش پرها
فلسی شدن پوست
اختلالات تولید مثلی می گردد.
به علاوه، جیره غذایی نامناسب سبب کاهش طول عمر مرغ عشق نیز می شود. در ادامه به جیره مناسب مرغ عشق که توسط انجمن جهانی دامپزشکان طیور توصیه شده است، اشاره نموده ایم:
1- دانه ها، تیره گندمیان و بقولات: 50 درصد
2- میوه جات و سبزیجات به رنگ سبز تیره یا پرتقالی تیره: 45 درصد
3- پروتئین به شکل گوشت (کاملا پخته)، تخم مرغ (کاملا پخته) یا محصولات لبنی: 5 درصد
در ادامه مطلب، به حد کفایت به توضیح اجزای تشکیل دهنده جیره مطلوب مرغ عشق پرداخته ایم.
هنگام قرار دادن غذای تازه در دان خوری ، مواد غذایی باقی مانده به جهت پیشگیری از ایجاد فساد و حفط سلامتی پرنده، باید دور ریخته شوند. در حالت ایده آل، مواد غذایی موجود در قفس مرغ عشق باید هر 2 الی 4 ساعت یک بار، تعویض گردند. (هر 30 دقیقه یک بار در آب و هوای بسیار گرم). در حقیقت، مرغ عشق هنگام صبح، ظهر و شب بایستی از مواد غذایی مطلوب برخوردار گردد.
دانه ها، غلات و بقولات تشکیل دهنده جیره مرغ عشق، بایستی حاوی اقلام غذایی تازه و پاکیزه باشند. دانه ها، باید داخل ظروف خشک و تمیز ریخته شود. جهت اطمینان از وجود غذای کافی، ظرف غذای پرنده بایستی روزانه بررسی گردد. تنها به مشاهده ظاهری ظرف غذا اکتفا ننمایید. بهتر است ظرف غذا را از قفس خارج نموده و زیر نور کافی بررسی کنید. (انجام عمل مزبور بهتر است در سینک ظرفشویی یا روی سطل زباله انجام پذیرد).
در ادامه، بایستی پوسته های خالی دانه ها جدا گشته و دور ریخته شوند. انجام پدیده مذکور از این جهت حائز اهمیت است که مرغان عشق حتی در صورت تامین ناکافی مواد غذایی نیز، رفتار غیرعادی از خویش بروز نمیدهند. این گونه از پرندگان با نظافت خاصی به مصرف مواد غذایی می پردازند. به عبارتی، ایشان پوسته های خالی دانه ها را دوباره در ظرف غذا قرار می دهند. در صورت عدم دقت صاحبان، ممکن است گرسنه بمانند.
یکی از محبوب ترین مواد غذایی برای مرغان عشق، دانه ارزن می باشد. خوشه های طلایی رنگ ارزن، هم به عنوان غذای مرغ عشق و هم به عنوان اسباب بازی مورد استفاده قرار می گیرد. البته به سبب وجود ذخایر چربی در ارزن، بهتر است جهت پیشگیری از وقوع چاقی، از تغذیه افراطی مرغ عشق با ارزن خودداری نمایید.
از دیگر غلات و بقولاتی که جهت تغذیه مرغ عشق بکار می روند، می توان به غلات صبحانه غیر شیرین، نان گندم و لوبیا، برنج و پاستای پخته اشاره نمود.
دانه های گیاهان چه به صورت خشک، چه به صورت خیس خورده و باد کرده و چه به حالت جوانه زده، غذایی مناسب برای مرغان عشق می باشند. البته دانه های جوانه زده، به سبب تامین پروتئین کامل، بهتر هستند. مرغان عشق در طبیعت از دانه ها و مواد گیاهی گوناگون تغذیه می نمایند. منقار آن ها جهت شکستن و خرد نمودن دانه های کوچک اختصاصی شده است. (برخی مرغان عشق قادر به شکستن دانه 21 نوع گیاه مختلف هستند). چنان چه به فضای داخلی منقار بالایی مرغ عشق توجه فرمایید، با برآمدگی های کوچکی که جهت گرفتن و خرد نمودن دانه ها اختصاصی گشته اند، مواجه خواهید شد.
گاه، برخی از صاحبان پرندگان زینتی در خصوص تشخیص دانه های تازه از کهنه، دچار مشکل می گردند. برای تشخیص دانه های تازه از کهنه، بهترین شیوه سبز نمودن تعدادی از آن ها در آب می باشد. بدین منظور، بایستی دانه ها را به صورت یکنواخت در آب پخش نموده و موارد اضافی را خارج نمایید. 2 تا 3 روز بعد، دانه های تازه جوانه خواهد زد، در حالی که دانه های کهنه تغییری نخواهند نمود. پس از جوانه زدن دانه ها، می توانید از آن ها جهت غذای مرغ عشق خویش بهره گیرید. البته، بایستی دقت نمایید که از دانه های جوانه زده ای که بوی نامناسب می دهند یا کپک زده شده اند، جهت تغذیه پرنده استفاده نکنید. (دانه های کپک زده، سبب بیماری پرنده خواهند گشت).
سبزیجات پرتقالی تیره یا سبز تیره و میوه جات، حاوی ترکیبات پیش ساز ویتامین A می باشند. ویتامین A ، جزء مهمی از جیره غذایی پرندگان محسوب می شود، اما متاسفانه دانه ها، غلات و بقولات، فاقد ترکیبات ویتامین گفته شده هستند. ویتامین A از رخداد عفونت پیشگیری نموده و موجب حفظ سلامتی چشم، دهان و دستگاه تنفس می گردد. سبزیجات و میوه جات غنی از ترکیبات پیش ساز ویتامین A، شامل مواردی چون هویچ، سیب زمینی شیرین، سیب زمینی هندی، کلم بروکلی، فلفل قرمز خشک و اسفناج می شوند.
صاحبان گرامی، بایستی میوه جات و سبزیجات تازه را به قطعات کوچک و مناسب، جهت تغذیه مرغ عشق تقسیم نمایند. برای نمونه، هویچ خرد شده یا پخته، سیب زمینی هندی بخارپز یا پخته و سیب زمینی شیرین، جهت غذای مرغ عشق بسیار مناسب می باشند. سبزیجات و میوه جات پخته، بایستی خنک شده (معادل درجه حرارت اتاق) و سپس به پرندگان زینتی ارائه گردند.
برخی از پرندگان، به سبزیجات و میوه جات کنسرو شده یا یخ زده علاقه مند می باشند. علاقه مندی ایشان به ترکیبات اخیر به دو شکل بروز می یابد:
الف- بلع و مصرف سبزیجات و میوه جات کنسرو شده یا یخ زده
ب- سایش و مالش منقار به بافت حریره مانند مواد غذایی مذکور
لازم به ذکر است، مقادیر فراوان سدیم موجود در مواد غذایی کنسرو شده، ممکن است برای مرغ عشق خطرناک باشد. توصیه ما به خوانندگان گرامی، استفاده از محصولات غذایی (میوه جات و سبزیجات) تازه می باشد. عموم مرغان عشق به میوه جات دانه دار همانند انجیر و توت فرنگی بسیار علاقه مند هستند. لذا، مناسب است گاهی اوقات از میوه جات دانه دار برای غذای مرغ عشق ها و این دسته از پرندگان استفاده نمایید.
جهت تامین نیاز پروتئینی مرغ عشق، خوانندگان محترم می توانند علاوه بر گوشت (کاملا پخته)، از توفو، ماهی تن غوطه ور در آب، تخم مرغ پخته یا املت شده، پنیر روستایی، ماست (غیر شیرین) و پنیر و کم چرب نیز، بهره مند گردند. در غذای مرغ عشق با فرآورده های لبنی زیاده روی نکنید. دستگاه گوارشی مرغ عشق، فاقد آنزیم لاکتاز می باشد. مرغ عشق نمی تواند به طور کامل از مزایای مواد غذایی لبنی استفاده نماید.
97/1/26
5:49 ع
دستگاه جوجه کشی شترمرغ مشخصه هایی ویژه و خاص دارد. اما عملیات جوجه کشی شترمرغ بسیار پر ماجرا تر از دستگاه خاص شترمرغ می باشد.
جوجه کشی شترمرغ مانند سایر طیور نیاز به تامین و کنترل 4 عامل اصلی جوجه کشی یعنی دما ، رطوبت، اکسیژن و گردش تخم ها دارد.
اما تفاوت های جوجه کشی شترمرغ با سایر پرندگان در چیست؟
در انواع پرندگان گرچه مقادیر دما و رطوبت تفاوت هایی با هم دارند. ولی میزان این مقادیر بسیار به هم نزدیک بوده. حتی در بسیاری از دستگاه های خانگی می توان با تنظیم میانگین دمای مورد نیاز چندین نوع پرنده مثلا (بوقلمون، غاز و بلدرچین) را با هم در یک دستگاه، جوجه کشی کرد. جوجه کشی شترمرغ با سایر پرندگان به طورهمزمان و یا در یک دستگاه امکان پذیر نیست.
اختلاف زیاد دمای مورد نیاز برای جوجه کشی شترمرغ نسبت به سایر پرندگان دلیل این حرف ما می باشد. دمای مورد نیاز تخم شترمرغ در دوران ستر 2/36 و در دوران هچر 37 درجه سانتی گراد می باشد.
تفاوت دما در جوجه کشی شترمرغ با سایر پرندگان حدود یک درجه می باشد. اما این مهمترین عامل تفاوت جوجه کشی شترمرغ با سایر پرندگان نیست.
رطوبت مهمترین عامل در جوجه کشی شترمرغ می باشد. دستگاه های جوجه کشی شترمرغ بر خلاف دستگاه های معمولی نیاز کمتری به تولید رطوبت برای دوره جوجه کشی دارند. در بسیاری از مواقع در جوجه کشی شترمرغ نیاز به رطوبت گیری از دستگاه جوجه کشی شترمرغ داریم.
تخم شترمرغ دارای پوسته ای بسیار سخت و ضخیم بوده. این امر موجب شده تا در طول دوره جوجه کشی آب داخل تخم به سختی تبخیر شود. لذا در طول دوره جوجه کشی شترمرغ نیازی به تامین رطوبت بالا برای دستگاه جوجه کشی شترمرغ نمی باشد. حتی در مناطقی که میزان رطوبت محیط بالا می باشد، لازم است تا رطوبت محیط و یا داخل دستگاه را به روش های مختلف کاهش داد.
برای این کار لازم است تا هر تخم شترمرغ شماره گذاری شده. در ابتدای جوجه کشی وزن شده و در یک برگه مخصوص خود، مشخصات آن نوشته شود. در طول دوره هر یک هفته یک بار وزن کشی و کندلینگ مجدد انجام شود.
معمولا برای شروع کار رطوبت دستگاه جوجه کشی روی عدد 25 درصد تنظیم می شود. اگر شرایط داخل دستگاه جوجه کشی ایده‌آل باشد هر تخم شترمرغ باید در طول یک هفته حدود دو الی دو و نیم درصد از وزن خود را از دست داده باشد. اگر بعد از یک هفته مقدار کاهش وزن بیش از این باشد نشانگر کمبود رطوبت داخل دستگاه می باشد. برای حل این مشکل کافیست تا حدود 3 الی 5 درصد رطوبت را افزایش دهیم تا هفته بعد نتیجه کاهش وزن را مشاهده کنیم.
اگر بعد از یک هفته مقدار کاهش وزن کمتر از دو درصد باشد بیانگر رطوبت زیاد دستگاه است. رطوبت بالا مانع تبخیر آب داخل تخم می باشد. حال باید رطوبت را بین 3 تا 5 درصد کاهش دهیم تا در هفته بعد نتیجه را ببینیم.
برای افزایش رطوبت داخل دستگاه معمولاً از بخارسازهای التراسونیک استفاده می نمایند. اما برای کاهش رطوبت داخل دستگاه نیاز به سیستم های پیشرفته و گران قیمت خشک کننده هوا می باشد. که کمتر دستگاهی مجهز به این سیستم ها می باشد.
از آنجا که محل استقرار دستگاه جوجه کشی نیاز به دما و رطوبت معینی دارد معمولاً از دستگاه اسپیلت یا کولر های گازی برای اتاق محل نصب دستگاه استفاده می گردد. بهترین و معمول ترین روش با صرفه برای کاهش رطوبت محیط اطراف و داخل ماشین استفاده از حالت رطوبت گیر کولر های گازی می باشد
جنین شترمرغ نیاز به اکسیژن بالا مخصوصا در هفته ی آخر جوجه کشی دارد. پوسته سخت می تواند این امر را دشوارتر نماید.
با افزایش مقدار رطوبت دستگاه جوجه کشی شترمرغ به میزان حدود 5 تا 10 درصد به نرم شدن پوسته کمک کرده و هچ موفق تری را بدست می آورید. اما آنچه که یک دستگاه مخصوص شترمرغ باید برای تامین اکسیژن داشته باشد سیستم اتوماتیک هواگیری دستگاه براساس تایم های مشخص است. باید در زمان ورود به حالت هچر این مقادیر هوا رسانی افزایش پیدا کنند.
استفاده از راک های مستحکم و قوی از جنس گالوانیزه و موتورهای گیربکس دار با قدرت تحمل وزن تخم های بارگیری شده برای دستگاه ضروری می باشد. استفاده از راک های به اصطلاح دستگاه مرغی برای جوجه کشی شترمرغ امری کاملا اشتباه و غیر استاندارد می باشد.
تخم شترمرغ حداقل هر یک ساعت یک بار باید تغییر وضعیت داشته باشد. حداقل میزان زاویه چرخش باید بین 120 تا 160 درجه باشد. زاویه 180 درجه می تواند به بالا رفتن کیفیت جوجه های هچ شده کمک زیادی نماید.
در طول سالیان گذشته در ایران دستگاه های زیادی برای شترمرغ به بازار عرضه شده. عمده تفاوت این دستگاه ها با دستگاه های معمولی فقط در فاصله طبقات بوده. هرچند میزان هچ شترمرغ در این دستگاه ها کمتر از حد متعارف می باشد. ولیکن به علت قیمت بسیار پایین تر از دستگاه های خارجی جایگاه ویژه ای در بین هواداران جوجه کشی شترمرغ دارد.
گاها دیده شده در دستگاه های خانگی با تغییراتی در راک دستگاه و تنظیمات مربوط به شترمرغ تا 4 تخم شترمرغ را جوجه کشی کرده اند. می تواند برای اعضای یک خانواده بسیار جذاب و مفرح باشد و یا برای انجام یک پروژه دانشجویی مفید واقع شود. ولی توصیه میکنیم برای فعالیت های صنعتی از دستگاه های حرفه ای شترمرغ استفاده کنید.
96/12/28
5:12 ع
زمان خروج از تخم در تمامی جوجه شترمرغ ها یکسان نیست. دو عامل اساسی یعنی کیفیت تخم شترمرغ و محیط جوجه کشی شترمرغ در رشد و سلامت جوجه شترمرغ اهمیت بسزایی دارند. شماره‌گذاری (درجه بندی) جوجه شترمرغ ها متناسب با شکل و اندازه آن ها برای خارج کردنشان از دستگاه جوجه کشی شترمرغ به طور معناداری بقاء پرندگان را در دو الی سه هفته اول پس از خروج از تخم بهبود می‌دهد. تلفات جوجه شترمرغ ها امری اجتناب ناپذیر است که خود نتیجه ای از وجود جوجه هایی با کیفیت پایین در این مرحله است و اگر چه نگهداری (رسیدگی) ویژه به برخی از آن ها کمک می کند، اما در کل، تلفات به علت تعداد زیاد جوجه های بی کیفیت افزایش می یابد.
به عنوان مثال: 100 جوجه از تخم خارج می شوند که 80 قطعه به عنوان جوجه شترمرغ های درجه اول و 20 قطعه به عنوان درجه دوم در نظر گرفته می شوند. اگر تا 14
روز اول پس از خروج از تخم 15 قطعه از آن ها بمیرد کل تلفات 15 درصد است. حال اگر 12 تا از جوجه هایی که مرده اند درجه دوم باشند، درصد تلفات جوجه های درجه اول تنها 3.75 درصد است و 60 درصد از تلفات متعلق به جوجه شترمرغ های درجه دوم است.
از تخم هایی که بهترین کیفیت را دارند و تحت شرایط مناسب جوجه کشی شده اند بهترین پرندگان ( پرنده سالم ) به دست می آید. از مشخصات جوجه شترمرغ هایی که درجه کیفی بالاتری دارند این است که هوشیار تر هستند و پرهای آن ها درخشان تر است و به سرعت روی پاهایشان (که درست زیر بدنشان قرار گرفته است) می نشینند. پوست این جوجه های چاق شل و آزاد نیست و استخوان هایشان به وضوح بیرون زده است و هیچ علامتی از ادم نشان نمیدهند. زیر جوجه ها باید تمیز و خشک باشد.
جوجه شترمرغ
ناف جوجه شترمرغ ها باید بسته شده و اطراف آن عاری از آلودگی باشد. کیسه زرده یا رگ های خونی نیز نباید از ناف بیرون زده باشد. همچنین جوجه ها باید فاقد هرگونه عضو غیر طبیعی باشند.
جوجه شترمرغ
در حالت معمول، جوجه ها نباید علامتی از آسیب مانند له له زدن (Panting) یا مشکلات تنفسی را نشان دهند.
در زیر شکم برخی از جوجه شترمرغ ها مقداری آلبومین چسبیده است که در این حالت این جوجه ها درجه کیفی پایین تری دارند، اما شاید قدرت زیست پذیری آن ها همانند جوجه هایی باشد که درجه کیفی بالا دارند. جوجه هایی که ناف آن ها دچار عفونت و آلودگی باشد و یا ادم شدید داشته باشند، اغلب قادر به صاف نشستن نیستند و برای جلوگیری از باز شدن پاها نیاز به کمک دارند. در این صورت تمامی آن ها از جزء جوجه هایی با درجه کیفی پایین طبقه بندی می‌شوند.
جوجه شترمرغ هایی که درجه کیفی پایینی دارند برای پروار بندی مناسب نیستند. هرچند، در حال حاضر جوجه هایی که درجه کیفی پایین هم دارند با دیگر جوجه ها نگهداری می‌شوند که البته با توجه بیشتر و زیر نظر گرفتن این جوجه ها شاید درجه کیفی آن ها نیز افزایش یابد و جزء پرندگان خوب گله گردند.
اگر جوجه شترمرغ های جوان (5روز یا بیشتر) تحت شرایط نامطلوب و در تراکم بالا جابجا شوند، به طور مشخصی بر کیفیت آن ها تاثیر می گذارد. طی مسافت های طولانی در حرارت های بالا 32 درجه سانتی گراد بدون دسترسی داشتن به آب و خوراک برای رساندن جوجه ها به محل پرورش، سبب دهیراته شدن و کاهش وزن جوجه ها گشته و در نتیجه پرندگانی با درجه کیفی پایین خواهیم داشت. نگهداری جوجه ها در درجه حرارت پایین 27 درجه سانتی گراد نیز به سلامت آن ها آسیب می‌رساند، اما بزرگترین مشکل گرمای بیش از حد است. اگر طول مدت انتقال جوجه ها از مزرعه به محل پرورش شترمرغ ها بیش از 4 ساعت باشد، باید بلافاصله پس از رسیدن به محل پرورش به آب تازه دسترسی داشته باشد و محیط پرورش نیز درجه حرارت مطلوب یعنی 30 درجه سانتی گراد را برای جوجه ها فراهم کند.
