96/10/12
11:16 ص
در ایران معمولا برای نگهداری گله های مرغ تخمگذار از روز اول تا پایان مرحله بهره برداری از دو روش استفاده می شود.
روش اول که بیشتر در مرغداری های معمولی و کوچک انجام می شود؛ گله در مرحله رشد تا قبل از شروع تخمگذاری بر روی زمین پرورش داده می شود و سپس در مرحله تخمگذاری به قفس منتقل می شود.
روش دوم بیشتر در مرغداری های بزرگ و صنعتی انجام می شود. گله از روز اول تا روز آخر در قفس نگهداری می شود. این روش دارای مزایای بیشتری نسبت به روش اول است و از این رو روش اول به مرور منسوخ شده است. بسته به روش انتخاب شده وسایل مورد نیاز برای نگهداری متفاوت است.
اصولا سالن های مخصوص نگهداری نیمچه و مرغ های تخمگذار در ایران به دو صورت معمولی (باز) و بسته یا ویندولس ساخته می شود و بسته به موقعیت محل، سلیقه و مدیریت به ابعاد و اشکال مختلف ساخته می شود. ولی امروزه بیشتر در مرغداری های ایران از ساختمان های سوله استفاده می شود که اغلب دارای ابعاد استاندارد با عرض 12 – 14 متر و طول 100 تا 120 متر است.
بر اساس ظرفیت این سالنها وسایل مربوطه تهیه و نصب می گردد. از این سالن ها ممکن است هم برای پرورش جوجه ها و نیمچه ها قبل از تخمگذاری و هم برای مرغ های تخمگذار در قفس استفاده شود.
امروزه در تمام کشورهای پیشرفته دنیا برای پرورش و نگهداری مرغ های تخمگذار از قفس استفاده می شود. این روش به علت مزایای اقتصادی و بهداشتی که دارد علاوه بر مرغ های تخمگذار برای پرورش جوجه های گوشتی و حتی مادرهای گوشتی و تخمگذار به کار برده می شود به طوری که به مرور در تمام زمینههای تولید طیور جانشین روش بستر شده است. در ایران نیز خوشبختانه این روش مورد اقبال تولیدکنندگان تخم مرغ قرار گرفته است به طوری که تقریباً بیش از 90% از مرغ های تخمگذار با این روش نگهداری میشوند.
اصول ساختمانی قفسها
اصول زیر باید در ساختمان انواع قفس ها رعایت شود:
95/11/14
11:35 ص
سال ها پیش تصور میشد که مرغ ها در زمستان تولید ندارند و تخم گذاری انها از بهار آغاز می شود. مرغداری مدرن به این تصور، پاسخ منفی داد. نور از طریق چشمان حیوان اعصاب مربوطه را تحریک کرده، اثر این تحریک به مغز می رود و با دستور مغز غده های مخصوصی در اندام جنسی حیوان هورمون هایی را ترشح می کنند، این هورمون ها باعث بلوغ جنسی و تولید تخم مرغ می شود.
در خلال نوردهی دو عمل مجزا یکی بر روی پولت ها و دیگری بر روی مرغان تخم گذار صورت می پذیرد. پولت های سبک و نیمه سنگین در سن 20 هفتگی شروع به تخم گذاری می نمایند، وقتی پولت ها تحت تاثیر رژیم نوردهی (افزایش یابنده ای) باشند زودتر به تخم می آیند و مدت زمان زیادی تخم مرغ ریز تولید می نمایند که زیاد مطلوب بازار نبوده، ارزش اقتصادی پائینی دارند. این پدیده منفی ، معمولاً زمانی اتفاق می افتد که جوجه ها در ماه های اول بهار به دنیا آمده باشند لذا رشد این جوجه ها مصادف با روزهای طولانی آخر بهار یا تابستان می باشد. مرغدار می تواند به راحتی با این پدیده منفی مقابله نموده، برنامه ای منظم جهت نوردهی سالن های پرورش اعمال نماید. در صورت پرورش پولت ها توسط تولید کننده ی دیگر، مرغدار (در اینجا خریدار نیمچه ی تخم گذار) می بایستی بر برنامه ی نوردهی آنها نظارت داشته باشد. در مسیر برنامه نوردهی توصیه می شود از سن 3 روزگی تا 20 هفتگی (یعنی پایان 5 ماهگی) روزانه 8 ساعت نور و 16 ساعت تاریکی اعمال شود. طی این دوره طول مدت نوردهی نباید کم یا زیاد شود. در ضمن در ساعات تاریکی از هیچ منفذی نباید نور به داخل سالن برسد. بعد از طی این دوران و پایان 5 ماهگی پولت ها، مدت نوردهی بطور ناگهانی به 13 ساعت برسد و در هر هفته 15 دقیقه اضافه شود تا در کل به 14 ساعت برسد. بنابراین در طول دوران تخم گذاری، مرغ ها 10 ساعت تاریکی و 14 ساعت روشنائی خواهند داشت. لازم به ذکر است که ساعات روشنائی برای مرغ تخم گذار در جریان تولید تخم مرغ نباید به هیچ عنوان کاهش یابد. از طرف دیگر افزایش ساعات روشنائی یه پدیده های منفی 1- پوسته ی نازک تر 2- تخم مرغ کمردار 3- افزایش مرگ ومیر را در بر دارد.